Fotohumor 
 

Galeria FotoArt
 

Religie Świata
 

Panteizm
 

Moneizm
 

Bezbożnik niedzielny I
 

Bezbożnik niedzielny II
 

Bezbożnik Niedzielny III
 

Wasze opinie, wiersze...inne
 

"Kwiaty Polskie"- wiersze
 

Midy taneczne
 

Humor I
(antyklerykalny)
 

Humor II
(antyklerykalny)

"Mowa kwiatów"

"Mowa kamieni"
 

Wielgus bohater  narodowy
 

Zaprzyjaźnione serwisy:

http://agnieszkad.cba.pl

http://dabrowski.ddl2.pl

Pochodzę z biednej, ale rodowej szlachty osiadłej w Stolicy od ponad 20 lat.
Ojciec musiał uchodzić ze swojej wsi ze względu na przekonania polityczne. Nie uznawał bowiem oddawania pożyczonych pieniędzy.
Żydło, komuchy i hołota prześladowały go więc jak mogły. W końcu był zmuszony do opuszczenia swoich włości z pewnym pośpiechem.
Nie zdążył zabrać nawet mojej mamy nad czym bardzo potem ubolewał. Musiał uchodzić tak jak stał, by ocalić życie i honor. Zabrał jedynie ze sobą broń z którą się nie rozstawał ze względu na prześladowców. Stoi ona po dziś dzień w naszym przedpokoju oparta o drzwi wejściowe. Ojciec bardzo ją ceni, gdyż stylisko jest z ręcznie struganej akacji , a trójzębne ostrze sprawdziło się wielokrotnie podczas czyszczenia stajni.
Ojciec obawia się bowiem dalszych prześladowań politycznych. Muszę jeszcze dodać, że w czasie swej słynnej ucieczki mnie też nie zabrał, ale po latach, gdy zorientowałem się, że wszystkie dziewczyny na wsi na mój widok z krzykiem uciekają odnalazłem go i zagroziłem denuncjacją, jeżeli nie pozwoli mi zostać.
Ojciec w końcu wyraził zgodę pod warunkiem, że w domu będę głowę owijał gazetą, albo nosił kominiarkę z małymi otworami na oczy.
W porównaniu z naszą siedzibą rodową w Kaczych Dołach mieszkanie ojca prezentowało się okazale. Miało ponad czterdzieści metrów kwadratowych z dwoma pokojami i łazienką. Niestety jako dobry katolik był tradycjonalistą i nie uznawał takich masońskich wynalazków jak np. papier toaletowy. W rodzinie z dziada pradziada w tym celu używało się młodych kaczek, których nie trzeba było po użyciu wyrzucać zatruwając środowisko, lecz po prostu puszczało się je na staw, gdzie po kilku godzinach pływania nadawały się do ponownego użycia.
W nowej siedzibie ojca oczywiście stawu nie było. Pięć pięknych białych kaczątek pływało więc w wannie. Raz do roku na świętego Jana, gdy trzeba było się wykąpać kaczki ojciec przenosił do kuchni, gdzie pluskały się w zlewozmywaku. Któregoś dnia dowiedzieliśmy się z ojcem, że Lepper dostał trzeci już doktorat z jakiejś moskiewskiej akademii . Dwa pozostałe też dostał z jakichś akademii na Ukrainie... czy okolicach.
Mówili coś o honoris causa, ale ojciec nie wiedział co to takiego. Musiało być to jednak coś ważnego, bo Wałęsa, którego ojciec bardzo poważał też takie otrzymywał.
Wałęsę ojciec cenił jako wzór naukowca. Ojciec nazywa się bowiem Nierób i też szkołę oglądał jedynie z daleka. Ale Wałęsa poszedł do stoczni budować statki i podobno nawet ukończył kursy przyuczenia do zawodu elektryka. A elektryków ojciec bardzo szanował, od czasu jak karaluch, którego ścigał schował mu się do dziurki w kontakcie. Ojciec nie chciał mu popuścić i gwoździem starał się go stamtąd wydobyć. Gdy tak sobie wytrwale grzebał w tym kontakcie nagle coś błysnęło,... a ojcu włosy stanęły dęba.
Z uszu i spodni zaczął wydobywać mu się czarny dym. Już myślałem, że trzeba będzie otworzyć okno bo zrobiło się dość ciemno. Pomyślałem jednak, że może mu się przegrzać od tego głowa, więc napełniłem wiadro wodą i zacząłem go polewać.
A jemu oczy wyszły na wierzch i zaczął mówić coś co brzmiało jak przerywany mysi pisk.
Takie ....iiiii ! 
Na szczęście bezpiecznik się przepalił i po kilku godzinach tata powoli wstał na czworaki.
Ale całkiem się wyprostować nie może do dzisiaj. Chyba mu to zaszkodziło, bo nawet temu karaluchowi odpuścił, czego normalnie w życiu by nie zrobił.
Tak więc elektrycy byli dla ojca uosobieniem wiedzy i gdy wezwaliśmy po kilku dniach takiego by nam wymienił przepalony bezpiecznik ojciec zwracał się do niego "panie profesorze".
Po tym wypadku została ojcu wypalona dziura w spodniach, ale ojciec stwierdził, że problem z mamą rozwiązał się sam i nie ma po co jej do nas sprowadzać. Zabronił mi nawet o niej i wszystkich innych kobietach zresztą też w domu wspominać.
Wracając jeszcze do naszego szlachectwa. Przyznał je sobie sam nasz pradziadek za zasługi w walce z carskim okupantem. Pradziadek popił sobie kiedyś w karczmie i zaczął sprośnie wyrażać się o carze. Ktoś doniósł do policmajstra. Przyszedł do nas żandarm, żeby zabrać pradziadka do cyrkułu. W domu było otwarte okno - bo pędził się akurat bimber i chodziło o to
by opary nie przegryzły stropu. Zrobił się przeciąg i jak pradziadek drzwi otwierał to mu wyrwało je z ręki i prasnęły żandarma w twarz.
Ten kwiknął tylko i wykopyrtnął się dupskiem w błoto. Pradziadek jak to zobaczył to w te pędy uszedł w lasy. Zaraz  jednak ruszył front i ruscy się zwinęli. Po tygodniu pradziadek mógł wrócić do domu.  A w niedługi czas potem wojna się skończyła i pradziadek poszedł do władz po odznaczenie. Głupie parchy zamiast go jednak odznaczyć kazały iść precz. Pradziadek się obraził i sam sobie nadał herb klamka (od tej co żandarma uderzyła). Od tamtych czasów tytułujemy się Nieroby herbu Klamka.